Çocukla Geziyorum | Çocukları ile gezen bir ailenin gezi günlükleri

val-disere-2-gun-bellevard

Paylaşın:

VAL D’ISERE – 1. Gün VAL D’İSERE Varış

Tarih: Şubat 16, 2014Kategoriler: Avrupa, Gezi GünlüğüEtiketler: albertville, Espace Killy, fransada kayak, fransız alpleri, french alpes, lyon st.exupery, Val d'Isere

28 Ocak Salı 2014

Lyon St.Exupery Airport, Albertville, Val d’Isere

9.10 THY ‘nın Lyon St.Exupèry uçağı ile uçuyoruz. Bir saat boyunca uçağın içinde beklenen rötar sıkıcı oluyor. Hafta ortasını seçtik, sömestre tatilinde olduğumuz için havaalanı kalabalıkları yaşamayalım istedik ama bu sefer de uçak rötar yaptı. Hafta sonuna göre hafta içi uçuşlarda önemli fiyat avantajı oluyor, şimdilik o konuda karlı sayılırız en azından.

Uçak genellikle Lyon’da okuyan gençler ve Anadolu kırsalından geldiğini tahmin ettiğimiz çalışan kesim ağırlıklı, bizim gibi bir iki kayak montlu aile de var.

Uçağın rotası önce Avusturya Alplerinin üstünden geçiyor. Fransa, İsviçre, İtalya ve Avusturya, Alplerin yayıldığı dört ülke. Diğer ülkelere göre fiyat avantajı bakımından Avusturya daha tercih edilen bir sırada Türkler tarafından, İnsbruck, Zell Am See, Kitzbuhel tanınmış kayak kasabaları. Ancak tepeden gördüğümüz kadarı ile sanki bu sene fazla kar yok.

Avusturya Alplerinden sonra İsviçre’nin üstünden geçiyoruz. Bir ucunda Montrö, bir ucunda Cenevre olan Leman Gölü parıldıyor aşağıda. Gölün arkasında Fransız Alplerinin, inişli çıkışlı, dalgalı bir deniz gibi karla kaplı beyaz siluetleri bir okyanus sonsuzluğunda uzayıp gidiyor. Uzaktan Mont Blanc’ın hakim yükseltisi kendini belli ediyor, eteklerinde yer alan Chamonix’in hayali imgelerimizde.

Dağların kenarından, Cenevre’nin üstünden sola dönüyoruz ve Lyon St.Exupèry havaalanına inişe geçiyoruz. En önemli çocuk romanlarından Mutlu Prens’in yazarı pilot St.Exupèry’ e adanmış havaalanı çok küçük değil sadece biraz vasat. Yine de daha önceki Lyon tecrübemiz olan, kulübeden bozulamamış kulübe olarak kalmış St.Etiénne havaalanına göre bayağı kapsamlı, şükrediyoruz.

Havaalanından, Lyon şehir merkezine, terminalin önündeki duraklardan kalkan shuttle otobüsler var, 30 dakikada götüren hızlı trende. Biz araba kiraladığımız için yine terminalin önündeki başka bir duraktan kalkan ve Terminal 1-3 ile Terminal 2 arasında ve araba kiralama noktaları arasında ring servis veren otobüse biniyoruz.

Lyon St.Exupèry havaalanının farkı bu noktada ortaya çıkıyor. Neredeyse havaalanından daha büyük bir otopark ( 3 günden 90 güne kadar bırakabilme olanağı ) ve araba kiralama alanı var. Üç ayrı durakta Europcar, Sixt, Hertz, Budget, Avis v.s. gibi bütün büyük firmalar çok geniş araba parkları ile yer alıyorlar. Günlük güneşlik ama sert Lyon havasında, Europcar’ın önünde iniyoruz. Yaptığımız araştırmalara göre Fransa’da en avantajlı fiyat bu firmaya ait.

Fransa’da Fransız arabası istemiş olsak da bir Toyota Verso veriyorlar. Genelde 100 € ya kiralanan ve bizim talep etmemiş olduğumuz navigasyon sistemi arabada halihazırda mevcut olarak var ve Lyon olarak kodlanmış olduğu ve ne yapsak bir türlü değiştirememiş olduğumuz için, seyahatimiz boyunca araba bizi daimi olarak ısrarla Lyon’a götürmeye çalışıyor. Daha önemli bir sorun ise istemekte geç kalmış olduğumuz kar lastiği maalesef yok, kalmamış.

Daha önceki Kuzey Fransa, Normandiya ve Brötanya gezilerimizde Fransız yol sistemi hakkında epey bilgi edindik ( bkz.kuzey fransa )Fransa’da tam bir örümcek ağı sisteminde kademeli yol düzeni var ve otobanlarda her türlü konfor ve bilgilendirmeye sahip, sadece bazen pahalı olabiliyor.

Otobanları gittiği son noktadaki şehir adı ile takip etmek gerekiyor, bizde İtalya’nın Torino-Milano hattında Grenoble sapağından ayrılmak üzere A43 otoyoluna giriyoruz. Chambéry şehrinden sonra A430 ile Albertville’e kadar devam ediyoruz.

Albertville’e gelmeden hemen önce oldukça geniş bir şehir dışı alışveriş bölgesi bulunuyor. Büyük spor mağazalarının ve her çeşit kayak markasının bulunduğu bu yerde, her çeşit kayak kıyafeti ve ekipmanını bulmak mümkün. Elbette dağda rastlayacağınız mağazalardan daha ucuz ve eski sezon mallarda %20-%30 hatta %40’lara varan indirimler olabiliyor. Alışveriş yapma ihtiyacında olanlar için mutlaka zaman ayrılası ve uğranılası bir bölge olduğunu hatırlatayım.

Biz yol bulma ve hava kararmadan ( 1 saat rötar ) yukarı çıkabilme stresinden, burada durmaya cesaret edemeden geçip, ancak tatil dönüşünde uğrayabildiğimiz zaman, pişmanlıktan kıvranıyoruz.

Alışverişten vazgeçtik çok acıkmış da olsak Albertville’den N90 yolu ile Moutiers’e ilerlemeye devam ediyoruz. Bu kasabanın bulunduğu nokta itibarı ile Fransa’nın Savoie bölgesinin en yoğun kayak alanı başlamış oluyor, Tarentaise Vadisi. Moutiers kasabasından önce Valmorel’e ve Trois Vallées ( Three Valley ) denilen dünyanın en geniş kayak alanına çıkılabiliyor ki buradaki kayak kasabaları Val Thorens, Meribel ve meşhur Courchevel.

Moutiers’den 26 km. sonra Bourg St.Maurice kasabası geliyor. Aradaki alan, Paradiski kayak bölgesi, Aime La PLagne ve Peisy Vallandry kayak alanları var. Kasabanın içinden de Les Arcs bölgesine çıkış yapılabiliyor. Buraya kadar 15 dakikalık bir ihtiyaç molası dahil yaklaşık 3 saat kadar sürmüş oluyor yolculuğumuz Lyon’dan itibaren. Bourg St. Maurice’ten herhangi bir dağa çıkmaz da düz giderseniz eğer çok kısa bir mesafede İtalya sınırını geçerek Aosta vadisindeki Courmayeur kayak kasabasına ve Mont Blanc tünelinden geçmek şartı ile de Chamonix’e ulaşabiliyorsunuz.

Bourg St.Maurice küçük güzel bir Alp kasabası. SNCF tren seferleri bu kasabaya kadar geliyor. Yani uçak ile Türkiye’den direkt geldiğiniz Grenoble veya Lyon’dan, tren ile Moutiers yada Bourg St.Maurice’e kadar gelebilmeniz ve garın bitiminden kalkan otobüsler ile istediğiniz dağ kasabasına ulaşmanız mümkün. Ancak tren ve otobüs saatlerini, uçak rötarlarını dikkate alarak iyi ayarlamak gerek.

Yine ağırlıklı olarak market, spor mağazası ve yapı marketi gibi büyük mağazaların bulunduğu şehir dışından, Tignes – Val d’Isère yoluna sapıyoruz ve çıkış başlıyor. 20-30 km.lik bu yol fazla dönemeçli bir dağ çıkışı değil, daha ziyade düz bir aks üzerinde hafifçe yükseliyoruz. Dar ama az virajlı yol üzerinde sık sık küçük köyler bulunuyor ve her yerleşimde, büyük garajların içinde kar temizleme araçları yer alıyor.

Yol açık ve temiz, kar lastiği gerektirmiyor çok şükür, daha önce uçaktan da fark etmiş olduğumuz üzere çok yoğun bir kar birikmişliği yok çünkü. Yüksek bölgeye gelmeden önce gerekebilecek durumlar için zincir takma alanı var. Bu aşamadan sonra ise yolun büyük bir kısmını, fazla kar yığılmasını bertaraf etmek için ( ya da yazın su ) sıklıkla, uzun uzun, yarı kapalı koridor tarzı açık tüneller ile kaplamışlar zaten. Yani çıkışınız her şekilde kolaylaştırılmış.

Büyükçe bir baraj gölü olan Lac du Chèvril gölü ile Tignes kasabasının sapağı beliriyor. Bu baraj olmasa, Val d’İsere’in bulunduğu vadiden gelen sular olduğu gibi Bourg St.Maurice’e kadar çağlayacak. On dakika kadar daha çıkıp dar bir boğazı geçince, Val d’Isère’in bulunduğu uzun vadi önümüze çıkıyor.

Otelimizin bulunduğu yer, Val d’Isère’in merkez yerleşimine gelmeden La Daille bölgesinde. Boğazı oluşturan kayalığı 500 mt. kadar geçince otele geliyoruz, La Tovière Hotel. Yeni yenilenmiş, kesme taş cephesi çam keresteler ve ahşap balkonlarla bezenmiş, ufak tefek ama şık, her açıdan yeterli, ahşap ağırlıklı dekorasyonu ile modern bir ‘’chalet’’ ( İsviçre dağ evi )esprisi verilmiş, tarz bir otel.

Eşyaları kapıda indirip, otele çok yakın olan açık otoparka arabayı bırakıyoruz. Yoğun sezonda otoparklarda yer bulma sıkıntısı olmaması için otoparklara internet sitesi üzerinden rezervasyon yapılabiliyor. 200 mt. kadar geride bir başka kapalı otopark daha var.(http://www.parkingvaldisere.com/ )

Otoparkta inince, alt tarafı 50 mt.lik yolda, otele ulaşıncaya kadar donuyoruz. Ya hava eksi derecelerde olduğu için gerçekten soğuk yada biz artı 18 derecelik bir İstanbul’dan geldiğimiz için bir anda adapte olamamış durumdayız. Güneş var ama soğuk da sıkı.

Bizim ayırmış olduğumuz Family Room ( aile odası )önündeki ahşap balkondan Bellevard tepesinin manzarasına bakıyor yani balkonda oturup kayanları ve Funival füniküleri ile çıkanları keyifle seyretmek mümkün, donmazsanız şayet.

Ebeveyn alanından başka küçük ranzalı bir çocuk odası, bayıldığım bir kürk örtü serilmiş olan ilave bir yatak bölmesi, her kes için ayrı ayrı geniş dolaplar ve ahşap görünümlü seramikleri olan banyosu ile ilk görüşte hoşumuza giden bir oda. İkinci en çok beğendiğimiz ve çıkmak istemediğimiz otel odası oluyor, neden her şeye bir liste yapmak zorunda hissediyorsak kendimizi.

Bir küçük buhar odası ve saunası ile yine küçük bir kayak kiralama ünitesi olan otele, üç yıldızlı demek sadece mekan metrekareleri ve oda sayısı ile alakalı.

Odaya bayılmış olup daha fazla dinlenmek istiyor olsak da açlıktan ölmek üzere olduğumuz için çıkıp, şehir merkezine bedava ulaşımı sağlayan ve otelin 200 mt. gerisinde son durağı bulunan bedava otobüs ( navette )servis durağına gidiyoruz.

Train rouge ( kırmızı tren )denilen bu otobüsler, La Daille bölgesi ile Le Fornet bölgesi arasında yani Val d’Isère’in yayılmış olduğu vadi boyunca hizmet veriyorlar. Sabah 7.35 ten 17.20 ye kadar her 5 dk.da bir, 17.20 – 20.00 arası 10 dk.da bir ve 20.00 den sonra 02.45 e kadar da 30 dk.da bir geçiyorlar.

Rond Point des Pistes ( Pistlerin buluşma noktası ) denilen orta noktada, aslında ters T şeklinde bir yerleşim olan Val d’Isère’in ayak kısmı olan Legettaz ve Joseray bölgelerine de ayrıca tekrar bindiğiniz mavi veya yeşil minibüslerle gidebiliyorsunuz. ( Train vert – Clochetons, Train bleu – Legettaz ). Tüm bu bilgiler otelden size hemen verilen , information ofisinde yada herhangi bir mağazada dahi kolayca bulabileceğiniz pist haritası ve Val d’Isère haritalarında yer alıyor.

Val d’Isère’in merkezi noktası olan ‘’Office du Tourisme’’ turizm ofisi durağında iniyoruz ve kayak pantolonu yerine normal pantolon giymiş olduğumuz için deliler gibi pişman oluyoruz çünkü soğuk daha da keskinleşmiş öyle ki yüzümüz felç oluş gibi mimiklerini kaybediyor, eyvah dondum derken öylece kalakalıyor.

Val d’Isère, 4-5 katlı kesme taş cepheleri farklı renklerdeki ahşaplarla bezeli, bulunduğumuz bölge Savoie ‘nın, İsviçre-Fransız-İtalyan karışımı karakteristik mimarisini oldukça şık bir şekilde yansıtan evlerle yapılanmış, yoğun olmayan yerleşimimi ile insanı boğmayan, görür görmez düzen ve tertibinden etkilendiğiniz bir kasaba. Ahşap süslemeler bazen sarıçam, bazen de koyu renkte kullanıldığı için tekdüzelikten uzaklaşılmış, her biri kendine has binalar ayrı ayrı baktırıyor. Akşamın bastırdığı alacakaranlıkta yavaşça parıldamaya başlayan ağaçlarda binalar kadar göz alıyor.

Val d’Isère, Güney doğu Fransa’nın Rhônes-Alpes bölgesinin Savoie departmanında, Tarentaise vadisindeki bir kasaba. Vanoise Milli Doğal Alan Parkında yer alıyor. Hemen yakınındaki diğer kasaba Tignes ve Val d’Isère’in birlikte kullandığı kayak bölgesine, üç kez olimpiyat şampiyonu olan Fransız kayakçı Jean Claude Killy’nin onuruna Espace Killy adı veriliyor.( Killy bölgesi ) Killy bölgesi, Most Beautiful Ski Area in the World ( Dünyanın en güzek kayak bölgesi ) olarak sıfatlandırılıyor. 1930’da Solaise tepesine ilk liftin yapılmasından beri pek çok Alp yarışlarına ve Olimpiyatlara ev sahipliği yapmış Val d’Isère de en son 2009’da Dünya Şampiyonası yapılmış.

Çarşının ana caddesi olan Avenue Olympic’i, Le Fornet yani batı istikametinde devam edip Avenue du Prariond üzerinde daha önceden tespit etmiş olduğum, turizm sitelerinde epey bir beğeni toplamış olan ‘’Pizz’n Love Val d’Isère ‘’isimli küçük dükkanı buluyoruz.

Aç, yorulmuş ve donmuş olarak son raddede bulduğumuz bu ufacık tefecik fıçıcık yine çam mobilyalarla kat arasında çekme katla yaratılmış dükkanda yediğimiz pizzaların hamuru kadar lezzetli başak pizza hamuru yediğimizi hatırlamıyorum.

İncecik çıtır çıtır pizzaların malzemeleri dolgun, iyi kombine dilmiş ama odun ateşinde pişen hamur tarifsiz bir tatta. Genelde asla kenar hamurunu yemediğim pizzalarda bu sefer ( açlığında etkisi olmalı ) kenarları nasıl yuttuğumu bilmiyorum.

Tıka basa doymuş ve gevşemiş olduğumuz için çıkışta daha da keskinleşmiş soğuğa dayanabiliyoruz ancak anlıyoruz ki geceleri şıklık olsun diye normal pantolon ile dolaşmamak lazım.

Donmadan önce, saat 20.00’de dükkanlar kapanana kadar çarşıya şöyle bir göz gezdiriyoruz ve yine aynı otobüs ile son duraktaki otelimize dönüyoruz.

Sıcak olan oda gözümüze daha bir güzel görünüyor….sevdik Val d’Isère’i…

val-disere-3-gun-la-solaise

val-disere-3-gun-la-solaise

Paylaşın:

VAL D’ISERE – 2.gün BELLEVARD

Tarih: Şubat 16, 2014Kategoriler: Avrupa, Gezi GünlüğüEtiketler: bellevard, Espace Killy, fransada kayak, fransız alpleri, french alpes, la folie douce, Val d'Isere

29 Ocak Çarşamba 2014

Bellevard, La Folie Douce, Val d’Isère

Dün yoldaki 15 dakikalık molada Dodi ailemize katılan ”Beyaz” Dodi dahil ( ! )indiğimiz otelin kahvaltı salonu, odamız gibi dağ manzarasına bakıyor, kahvaltı ederken erken kalkıp teleferiklerin ilk çıkışı ile çıkmak ve akşamdan düzeltilen pistlerde ilk kez kaymak için koşturan kayak meraklılarını seyredebiliyorsunuz.

Kahvaltı büfesi domuz şarküterisi ağırlıklı ancak, koyu renkli dikdörtgen etlerin inek eti olduğunu söylüyor otelde çalışan Nuray Hanım. Ispartalı ailesi uzun zaman önce gelmiş, Fransızcası elbette mükemmel ama Türkçesi de oldukça iyi ve aksansız. Türkiye’de çalışmak istediğini anlatıyor bize kahvaltı konusunda yardımcı olurken.

Mini pankekler ile kruasanlar çocukların, mini krepler ise benim tabağıma doluyor. Kreple mükemmel uyum sağlayan yarı tuzlu Breton tereyağları da var ve tüm tatil boyunca bu çok sevdiğim ikiliye doyuyorum.

Peynirler ise yörenin özellikli peynirlerinden, Reblochon ve Beaufort peynirleri. Ayrıca Fransız özel tatlarından Brie peyniri de var. Reblochon peyniri de zaten Brie’ye benzeyen, dışı biraz daha sarımsı yumuşak kabuk ile kaplı, içi yine Brie gibi hafif cıvığımsı yumuşaklıkta ama daha ağır ve kokulu bir peynir. Yoğun ve hafif acımsı tadı ile sevdiğimiz peynirlerden olamıyor.

Beaufort peyniri, bizim tabirimiz ile bir çeşit kaşar peyniri. Meyvemsi keskin bir kokuya sahip, yoğun bir tadı olan tuzsuz ve gravyer gibi delikleri olmayan bir peynir. Tabi kahvaltıda verilen taze bir türü, o yüzden tadı alışma konusunda daha riskli. Aslında en az altı ay bekletilmesi gerekiyor ve 2 yıllık, 3 yıllık Beaufort peynirleri oldukça makbul kabul ediliyor. Bu tuzsuz ve keskin kokulu peynirlerin yararlı bakteriler açısından sağlıklı olduklarını düşünüyoruz, tat konusunda alışmak zor olsa da.

Domuz şarküterilerine ise, dini vebali kişinin kendi boynuna, alışmak mümkün değil. Çünkü meraktan yada fark etmeden yerseniz, alışık olmayan bünye için inanılmaz şekilde mide bulantısı yada şiddetli hazımsızlığa bağlı ağrı yapabiliyor ve en kötüsü ise vücuttan atılana kadar keşke bir kilo pastırma yeseydim dedirtecek kadar sahibi hayvan gibi kokuyorsunuz. Bu bölgedekilerin genellikle ‘’ cochon noir’’ yani çiftlik domuzu değil yaban domuzu olduğunu da hatırlatayım.

Kahvaltıdan sonra otelin alt katından çocuklara kayak kiralıyoruz. Giydirme ve giyinme çilesi bittikten sonra alışık olmadığımız bir başka çileye sıra geliyor. Tüm ekipmanı sırtlayıp en az 500 mt.lik bir yolu, ayağımızda en az bir sene boyunca giymemiş olduğumuz kayak ayakkabıları ile hafif donmuş bir zeminde kaymadan yürümeye çalışarak, Funival funikülerine ulaşmak gerekiyor.

Çocuklar ne kadar taşımaya çalışsalar da bir zaman sonra Çaka’nınkilerde bize hediye olarak kalıyor ve diğer insanların nasıl bu kadar doğal yürüyebildiklerine hayret ederek zor bela Funival çıkışındaki bilet satış gişesine ulaşıyoruz.

Val d’Isère ve Tignes pistlerini kapsayan Espace Killy bölgesinin tamamındaki çıkışları içeren toplu bilet alınabiliyor istediğiniz gün sayısı kadar. Tek tek de alabileceğiniz çıkışlarda en ekonomik seçenek 6 günlük ve üzeri toplu biletler ki o zaman, Centre Aquasportif ( spor merkezi ve havuz )e bedava giriş imkanı elde ediyorsunuz.

Toplu biletleri aile olarak istediğiniz de, en az iki çocuk ve çocuklardan birinin en az 14 yaşında olma gerekliliği bulunuyor.

Val d’Isère tarafında üç zirve var; Bellevard – ki Tignes tarafından da ulaşabiliyorsunuz, La Solaise ve Le Fornet tepeleri. Bu tepelere oldukça alternatifli yollarla çıkabiliyorsunuz. Tek füniküler yani dağın içinden çıkan çekişli tren Funival, Bellevard zirvesine 2827 mt. ye çıkıyor. Muhtelif yerlerde de teleferikler ( büyük kabin ), telekabinler ( 4-6 kişi ) ve telesiyejler ile zirvedeki pistler arasında da teleskiler var. Sistem o kadar kapsamlı düşünülmüş ki yoğun kalabalıklar bir anda istenilen yere taşınıyor ve kuyruk beklemek, yığılmak gibi durumlarda zaman kaybetmeniz önleniyor. Dağlardan ve pistlerden taşıma liftleri açık olduğu sürece azami yararlanabiliyorsunuz. ( Telesiyejlerin bile 6’lı olanları var )

Hepimize tek tek verilen haftalık çıkış kartlarını, kayak montlarının sol üst fermuarlı cebine koyuyoruz ve bir daha çıkarmıyoruz. Turnike siz cebinizden çıkarmadan da uzaktan sizi ve kartınızı algılıyor. Böylece turnikelerde cebinden çıkar, kart okut, aman düştü kuyruğu olmuyor. Ne işe yarıyor dediğimiz sol üst ceplerinde aslında bu iş için yapılmış olduğunu anlıyoruz.

Kayaklarla itişip sıkışıp bindiğiniz Funival füniküleri eğik bir kapsül, bizi 10 dakikada hızla 2827 mt.ye ulaştırıyor. Çıktığımız nokta ‘’Rocher de Bellevard’’ bir merkez nokta. Funival haricinde Val d’Isère’in içinden de bu noktaya çıkabiliyor ve pistlere dağılabiliyorsunuz. O yüzden hızla kalabalıklaşan ve hızla boşalan bir alan.

Bellevard tepesinden çeşitli zorluk derecelerindeki pistlere dağılabiliyorsunuz. Her yerde bulunan panolar, pistler ve yolları hakkında her çeşit bilgiyi sunuyor. Pistler boyunca konmuş oklarda renlere göre sizi, takip ettiğiniz pist doğrultusunda yönlendiriyor.

Bizim amacımız bu noktadan başlayan ve neredeyse bir bütün dağ çanağını oluşturan ‘’Ski Tranquille’’ yeşil bölgesinde çocuklarla kaybolmadan, fazla hırpalanmadan, sadece kaymanın keyfini yaşamak. Ancak alandaki anlık karmaşa ve tepeden yeşil pist girişine inen yamaç çocuklara ilk gün heyecanı ile dik görününce, kayakları yol ve füniküler boyunca taşımış olmanın verdiği yorgunlukla birleşerek paniğe sebebiyet veriyor. Özellikle Çaka, ısrarlı bir direniş sergileyince çektiğimiz eziyet sonrası güzelim dağlarda, güzelim günlük güneşli havada, bir kere bile kayamadan Funival ile gerisin geri iniyoruz.

Funival çıkışının hemen yanında Lanches I-II denilen ve acemi ya da yeni başlayanların çalışmak amaçlı kullandığı kısa bir yeşil pist bulunuyor. Aynı tür bu acemi pistlerinden Val d’Isère merkezde, kayak pistleri başlangıç noktasında ( Rond Point des Pistes )Savonnette ve Village pistleri olmak üzere iki tane daha var. Ücretsiz olan bu pistlerden kart almadan yararlanabiliyorsunuz.

Belki alışır diye umut ettiğimiz Çaka, bu seferde teleskiyi erken bırakıp geri kayınca artık tamamen travma aşamasına geçiyor. Israr etmenin çare olmadığını bir yarım saatlik yalvarma sonrasında fark edince çaresiz aynı şekilde, kayakları taşıma, hafif karlı pistte kayak ayakkabıları ile yürüme eziyeti ile otele dönüyoruz.

Normal kar botlarımızı giyip rahatladıktan ve biraz sakinleştikten sonra yemek yemek için La Daille telekabini ile ‘’Ski Tranquille’’ bölgesinin bitiş noktasında yer alan daha alçak bir konuma çıkıyoruz. Telekabinden direkt olarak indiğimiz yer bir restoran ‘’La Folie Douce’’.

Geniş restoranın içi gibi dışarıda oturma mekanları da seçenekli, lüks bir Açıkhava barı- diskoteği şeklinde dekore edilmiş. Her gün saat 15.00’den sonra DJ performansı oluyor ve insanlar kayakla buraya inip, gördüğümüz en ‘’cool’’ after ski ( après ski ) partiye katılabiliyorlar. Pazartesileri ise 14.00 itibarı ile dans gösterisi de var.

İçerideki yemekler camekanlarda sıralanmış ve tabldot olarak tepsi ile seçip alıyorsunuz. Seçenekler yenilebilir özellikte. Bölge spesiyalitesi sebze çorbası tercih ediyorum. Spagetti, kızarmış tavuk ve garnileri de oldukça lezzetli ve albenili görünüyor. Çorba, spagetti gibi yemekleri soğumaması için genişçe bir kavanoz-bardak içinde veriyorlar.

İnsanlar genelde peynir-ekmek-bira takılıyorlar. Ihlamurda tercih edilen bir içecek, bölge genelinde sıklıkla rastlıyoruz. Havalı bir mekan olduğunu düşündüğümüz restoranda üst katta zar zor yer bularak çorba, peynir, tavuk, patates kızartması ve şarap ile keyif yapıyoruz.

Saat 15.00’de müzik başlayınca bizde hemen dışarı atıyoruz kendimizi. Ritmli müziklere, ortalarda dolaşan zenci bir kız ve bir saksafoncu canlı vokal olarak eşlik ediyor. Etraftaki insanlar ağırlıklı olarak her yaştan erkek grupları, 20’li yaşlardan başlayıp 60’lı yaşlara kadar farklı sayılarda gruplar var. Kızlı erkekli genç grupları da var, çocuklu ailelerde azımsanmayacak kadar var. Ama genel, sağlıklı kondüsyonlu fizikleri olan spor meraklısı fit tipler, en şişman biz gibiyiz.

Bugünkü after ski partinin sponsoru Moët Chandon şampanya markası. Her yere şişelerinden koymuşlar ama insanlar çoğunlukla bira içiyorlar bende bir sıcak şarap ( vin chaud ) tercih ediyorum.

Otelde biraz dinlenip ısındıktan sonra bedava otobüs servisi ile merkeze iniyoruz. La Daille bölgesinden sonra Avenue Olympic’in karşılıklı iki tarafı çarşı bölgesi. Ayrıca Turizm ofisi önünde, bir tarafı baykuş bir tarafı kartal kafası olan kardan heykelin bulunduğu meydandan başlayan ve Rond Point des Pistes bölgesindeki pist çıkışlarına kadar olan kısma kadar üç binayı, girişte çatılarından birleştirmek usulü ile bir çeşit pasaj oluşturmuşlar. Binaların altındaki geçit de bu etkiyi arttırıyor.

Mimari konusunda oldukça titiz davranılmış, yapılar istisnasız kesme taş kaplama. Ahşap balkonlar ve cephe detayları her binada farklı olsa da göze uygun bir çeşitlilik yaratıyor. Şehirdeki bütün çöpler ayrıştırılmış olarak atılıyor. Alçak taş bir duvarın içine gizli variller yerleştirilmiş, hiçbir şekilde aykırı kalmıyor, göze batmıyor, rahatsız etmiyor.

Oteller kadar apart daireler ve residanslar da var, onların daha yüksek katlı betonarme yapılar olduğu dikkat çekiyor ancak cephelerde kullanılan ortak payda ahşap etkisi yaratan detaylar ile aykırılık önlenmiş. Elbette müstakil yapılarda yer alıyor. Bu tür yapılarda ise yine kesme taş kullanılmasının haricinde daha ziyade ham ahşap, kütük kullanılmış çoğunlukla.

17.45’de Rond Point des Pistes’in batı tarafındaki Savonnette pistinde her gün farklı olmak üzere ücretsiz kızak etkinliği düzenleniyor. Bugün için ‘’airboard’’ denilen küçük şişme yataklar üzerinde kayma etkinliği var.

Görevli genç önce nasıl kayılması ve nasıl hakim olacağınız konusunda bilgi veriyor. Yüzükoyun yatarak kaydığınız bu şişme yataklarla bir müddet kayarak bedava bir eğlencenin tadını çıkarıyoruz. Kalabalık durumuna göre istediğiniz kadar kayma hakkınız var.

Çarşı içine dönerken pasaj açıklığında bir yarış yapıldığını farkediyoruz. İnce kayaklar ile yapılan, kaymak değil yürümek üzerine ekipli bayrak yarışını andıran bir organizasyon. Zaten pistte eğimli değil düz ve yer yer tümsekler yapılmış. Sponsor olan Grand Marnier – ki hemen arkada çok güzel krepleri ile ünlü bir barı var – kazanana Grand Marnier hediye ediyor ve seyredenlere de plastik küçük kadehlerde bedava sıcak Grand Marnier ikram ediyorlar. Özellikle kahvenin yanında çok iyi giden içimi kolay, portakal, konyak brendisi ve şekerden 1880 yılında üretilmeye başlanmış bir likör Grand Marnier.

Yarış bitince kalabalık, Rond Point des Pistes’e doğru yönleniyor. Saat 19.00’da Face du Bellevard ( Bellevard tepesinin yüzü ) denilen Olimpiyat pistinden meşaleli kayakçılar inmeye başlıyorlar. Dağda kaybolanları onurlandırmak için, her Çarşamba, 40-50 kadar kayak okullarının hocaları ve gönüllüler, ellerinde meşalelerle olimpiyat pistinden S ‘ler çizerek iniyorlar. Narin bir şıklıkla ışıklandırılmış Val d’Isère’in orta toplanma noktasında, kıvrıla kıvrıla inen ışıkları seyretmek umut verici bir görüntü oluşturuyor. Dünyada kayıplardan kaynaklanan acılar varsa bunları hatırlayıp onurlandırabilen insanlarda var.

Daimi bir atraksiyon bir animasyon, insanları harekete ve eğlenceye yönlendirme durumu söz konusu. Bütün şehir adete bir tatil köyü mantığı ile çalışıyor. İnsanların kaymak dışında eğlenmeye de gelmeleri amaçlanmış gibi, hiç kaymasanız da asla sıkılmazsınız.

Val d’Isère’in gündüz görüntüsü çok güzel ama gece görüntüsü başka güzel. Hemen hemen yapıların çoğu aydınlatılıyor tabi özellikle oteller ve restoranlar. Sokak aydınlatmalarının kuvvetli sarı ışığı yapılar üzerinde romantik bir estetik yaratıyor. Aydınlatma konusunda da, aykırılığa yada aşırılığa kaçılmamış. Ya beyaz ışık yada sarı ışık var. Öyle gazino modunda ben en öne çıkayım herkes beni görsün tarzında mavi, kırmızı gibi abes renklerle çıkıntılık eden olmamış, büyük olasılıkla yasak olduğu içindir.

Sadece binalar değil ağaçlarda bu görsel şölene önemli katkıda bulunuyorlar. Her biri sanki gökyüzüne yakın olduğumuz bu konumda dallarına binlerce yıldız takılmış gibi parıldıyorlar. Yağan karla birlikte yıldızlar düşmüş ve dallarına takılmış. Alplerin en şık kasabalarından biri olduğunu düşünüyorum Val d’Isère’in.

Saat 20.00 insanlar ortalıktan çekilmeye başlayınca ve soğuk iyice bastırıp dondurma noktasına gelince, gündüzün kayma hengamesinden yorgunda olduğumuz için, restoran arama telaşına girmeden otobüs ile otele dönerek, otelin kahvaltı salonu da olan restoranına yerleşiyoruz.

Küçük salon nerdeyse tamamen dolu. Özellikle kalabalık bir Rus grubu çocukları ile birlikte yarısını doldurmuşlar. Her gün asansöre günün menüsü asılıyor ve beğenirseniz akşam için rezervasyon yapabiliyorsunuz. Biz bunu ancak masaya oturduktan sonra anladığımız için alakart menüden seçiyoruz.

Önden Vanoise ( milli park )spesiyalitesi olan balkabağı çorbası alıyorum. Sakarya taraflarında başarılı bir versiyonunu tatmış olduğum balkabağı çorbasının burada yapılmış olanı, lezzet, dolgunluk ve güzel koku olarak oldukça başarılı.

Fransa’da genelde tatlı gibi yemekten sonra şarapların bitirilmesi esnasında yenilen peynir tabağını önden salata niyetine istiyoruz. Kahvaltıda vermedikleri , hafif tatları olan keçi peynirlerini ayrıca beğeniyorum. Yemek için seçtiğimiz şarap elbette Rhônes-Alpes bölgesine özel üzüm bağlarından, koyu tanenli, gövdeli ve yoğun aromalı tadı ile bir Côte du Rhône şarabı.

Çocuklar için söylediğimiz kuzu pirzolalar, Türkiye’deki aşçıları kıskandıracak kadar güzel. Çok fazla pişirilmemiş bu narin kemikler, kendi içlerinde hafif sulu bırakılarak dışarıdaki yağın çıtır çıtır kızartılmışlığı ile iyi bir denge yakalanmış.

Ben tüm dağ ortamlarında bolca bulunan ördek tercih ediyorum. Ördek eti, dana etinden daha lezzetli ve yumuşak yapısı ile benim açımdan rahatlıkla tercih edilebilir bir kategoride. En önemli Fransız spesiyali Foie Gras ( Kaz ciğeri ) ise her yerde olduğu gibi elbette burada da var ama biraz baygınca olan bu lezzete alışamadığımı itiraf etmeliyim.

Yemeğin üstüne çocuklar fındıklı dondurmalı şokola mus götürürken biz, elim bir hata ile tek adet söylediğimiz Hindistan cevizli ananaslı tatlıyı kapışa kapışa bitiriyoruz.

Personelini, mimarisini, yalın ve modern dekorasyonunu, ufaklığını, rahatlığını beğendiğimiz otelin restoranı da tam not alıyor. Hatta neredeyse bir Michelin yıldızlı restoran ile iddialaşabilirmiş gibi geliyor bize.

Zaten biraz araştırdığımız üzere Val d’Isère’de rafine bir mutfak var. Hiçbir fast-food markası bulunmuyor, en fazla ayak üstü pizza yada krep yiyebiliyorsunuz. Çocuklar yüzünden fast-food yemekten ölesiye bıktığımız için yemektense aç kalmak raddesine gelmiş biz ebeveynler bu duruma bayağı bir sevinmiş durumdayız.

Güzel bir yemeğin üstüne masada demlenme rehaveti yaşarken, Çaka’nın aniden derin uykuya dalarak kafasının tuzlukların üstüne düşmesi ile artık gitme vaktimizin geldiğini anlıyoruz.

Bugün çok donduk, çok yorulduk ama sevdik Val d’Isère’i….

Birde kayakları taşıdığım omzumun ağrısından uyuyabilsem…

Paylaşın:

VAL D’ISERE – 3.gün LA SOLAİSE

Tarih: Şubat 16, 2014Kategoriler: Avrupa, Gezi GünlüğüEtiketler: Espace Killy, fransada kayak, fransız alpleri, french alpes, solaise, Val d'Isere

30 Ocak Perşembe 2014

Solaise, Airstar Night Light

Dün akşamki yemekten sonra şöminenin önünü kaplamış olduklarını fark ettiğimiz Rus grup, biz kahvaltıya inene kadar kahvaltıyı talan etmiş. Bırakın peyniri krepi, tabak bile kalmamış. Noluyor diye bakınırken imdadımıza Nuray hanım yetişiyor. Hemen krepleri ve peynirleri bizim için yeniden organize ediyor.

Kahvaltıdan sonra bugün maceraya atılmayarak, Çaka’yı da ürkütmeden ortama ısındırmak adına hiç yukarılara çıkma telaşına girmeden direkt olarak Lanches I-II pistine gidiyoruz. Ancak bir kere teleskiden düşmüş olan Çaka’nın inat damarı tutuyor ve ısrarla teleskiye binmiyor. Alışması için biraz kayaklarla dolaşınca tabi ki her çocuk gibi hevesleniyor ama inat nasıl bir dürtü ise kırılmadığından bu seferde pisti yürüyerek çıkıp çıkıp öyle kayıyor, bizde onun kayaklarını teleski ile çıkarıp, geleceği yere kadar bırakıyoruz. Bir kaç turdan sonra kaymak istese de yorgunluktan pes etmek zorunda kalıyor ve bizde dünyanın en güzel pistlerine sahip bir beldede, acemi pistinde kaymak durumunda kalıyoruz.

Aslında bu şekilde davranması, bizim açımızdan da paslı ayaklarımızın kayağın ağırlığına alışması ve kendi hakimiyetimizi sağlayabilme bakımından alıştırma yapmanın daha iyi olduğunu idrak etmemize ve çocuğu bir anda yoğun bir kalabalığın içine atıp hadi kay demenin ne kadar büyük bir hata olduğunu anlamamıza yarıyor. Yine de bir daha kar tatili yaparsak, sadece kayak yapacağımız ve çocukları kayak okuluna verebileceğimiz bir yere gitme kararı da bu anda alınmış oluyor. Hem gezeyim hem kayayım, zamansal açıdan gerginlik yaratan zorlayıcı bir düşünce, en azından küçük yaşta.

Bu sefer öğle yemeği yemek için bir başka tepeye Solaise tepesine çıkalım diyoruz. Solaise tepesinin ana çıkış noktası Val d’Isère’in içinden Rond Point des Pistes’de Solaise Express telesiyeji ( kayak ile direkt piste indiğiniz liflere express deniyor ) ya da Solaise teleferiği. Solaise tarafına kuzeyde Le Manchet’den veya Le Fornet tarafından da dolaylı olarak telesiyejlerle ulaşılabiliyor.

Tepeye çıkan teleferik veya telekabinler, talebin yoğun olduğu hatlara göre farklı nitelik ve kapasitedeler. Solaise ‘e çıkan teleferik orta büyüklükte, pek rağbet görmüyor gibi. Çıkış noktasının Joseray içine biraz yürünerek ulaşılmasından da kaynaklanıyor olabilir. Bu sayede Club Med Val d’Isère’in bulunduğu Joseray bölgesini ve kullandıkları pistleri de görmüş oluyoruz.

Solaise tepesinden kasaba merkezine inen pistler tam anlamı ile birer korku öğesi. Kırmızı ve siyah olan bu pistlerin bir tanesi de ‘’boardercross’’. Dar U şeklinde ve neredeyse 80-90 dereceye yakın bir eğim. İşin tuhafı buradan da inmeye çalışan bayağı bir çılgın var. Biz bakarken bile fena oluyoruz, nedir insanlardaki bu adrenalin tutkusu anlamak mümkün değil.

Solaise’in tepe çanağında nispeten yeşil pist olarak nitelenen düzlük bir alan ve daha kuzey tepelerinde ise mavi pistler mevcut. Aşağıda hava daha mutedil iken 2560 mt. deki Solaise tepesinde tipi gibi kar yağışı bizi karşılıyor. Rüzgarda burada daha soğuk ve sert esiyor.

Teleferik istasyonunda daha öncede görmüş olduğumuz ama incelemediğimiz bir afiş dikkatimizi çekiyor. ‘’ Save the Logo ‘’. Val d’Isère’in sembolü, bölgenin eski hakimleri olan Savoy düklerinin logosu, bir kartal sembolü. Çünkü bu dağlardaki doğal yaşam alanlarında ( Vanoise Milli Parkında ), alçaklarda yaşayan Tetras-Lyre ( kara orman tavuğu )kuşları ile yüksek mevkilerde sayısız kartal barınıyor. Zaten tepelere çıktıkça üzerinizde veya altınızda ağırca süzülen, gözler gibi dönerek dolaşan kartalları sıklıkla görebilmeniz mümkün. Val d’Isère yönetimi de bu vakur hayvanları korumak için ‘’Save the Logo ‘’ kampanyası altında çeşitli projelere destek veriyor.

Etrafımızda dönen kartallara daha bir dikkatli bakarak istasyonda bulunan restorana giriyoruz ama saat 15.00’e geldiğinden restoran ne kadar geniş olsa da yemekler toplanmış. Böylede sinir bozucu bir disipline sahip bu Avrupalılar. Çok şükür kapanmadan yakaladığımız Snack bar’da tek seçenek olarak pizza almak durumunda kalıyoruz ki gayet de lezzetli çıkıyorlar.

Aşağı inince çocukları otele gönderip, biz artık daha fazla dayanamadığımız alışveriş cazibesine kaptırıyoruz biraz kendimizi. Çarşı büyük ve seçenekli, kayak ve kış markaları olarak bilinen bilinmeyen tüm mağazalar mevcut. Özel favorim Millet, geniş bir experience store ile beni ziyadesi ile memnun ediyor. Bir başka mağazada ise Peak Performance’lara bayılıyorum ama hakkımı nispeten daha ucuz olan Eider’larda kullanıyorum. North Face ve Columbia gibi Türkiye’de olan markaların da burada daha farklı ve seçenekli modellere sahip olduğunu söylemek gerek.

Eğer bir mağazadan bir seferde 175 € ve üstü alışveriş yaparsanız, vergi iadesi alabiliyorsunuz. Ancak fişi almanız haricinde mağazadan birde tax free formu talep ederek bilgileri doldurmanız ve fişi de bu forma iliştirmeniz gerekiyor. Sonra tüm topladığınız fiş+formları havaalanında tax bürolarına verebiliyorsunuz ve tabii olmadığınız vergiyi sizin kredi kartınıza iade ediyorlar.

Ayaküstü bir vin chaud ( sıcak şarap ) içip otele dönüyoruz. Sıcak şaraptan başka ‘’ chocolat chaud’’ sıcak çikolata ve ‘’xanté’’ denilen sıcak elma ile armutlu konyak likörü karışımı gibi seçeneklerde sıklıkla ve her yerde bulunabiliyor.

Perşembe günlerine özel, Avenue Olympic caddesi trafiğe kapatılarak bir sokak eğlencesi tertipleniyor her hafta, Airstar Night Light. Saat 18.00’de başlayan bu etkinlik 19.30’da bitiyor. Nasıl kaçırırız böyle bir şeyi ?

Caddenin aslında araçlar geçtiği için temiz olan yoluna özel olarak kar getirip sermişler ve orta alanlara formlu kumaş balonlar şişirerek ışıklarla renklendirmişler. Karın üzerinde, Val d’Isère’in kibarca ışıklandırılmış ahşap bazlı fonunda, pembe, yeşil, mor, mavi balıklar, küreler, alev formları ve çeşitli figürler sizi direkt olarak eğlenceye sevk ediyor.

Bir adam, büyük bir buz kalıbından testere ile bir ayı figürü keserken, ellerinde çalgılar ve meşaleler ile uzun bacaklar üzerinde antenleri ve komik kıyafetleri olan adamlar, davullar, farklı enstrümanlar ile geçerek bayağı bir şamata yapıyorlar.

Çarşının orta noktasındaki küçük meydanda ise iki genç yüksek volümde bir ritm gösterisi sunuyor. Biri müzik çalarken diğeri varillere vurmak usulü ile ritim yapıyor. Daha sonra benim üşüdüğü için giydiğini sandığım bir yelekle göğsüne vurarak bas tonlarla şovu bir basamak daha yukarı taşıyor. Hatta kalabalığın coşması ile daha da ileri giderek, bizim ne sesi çıkaracak acaba diye düşündüğümüz gözlüğünü takıp, varillerden kaynak makinesi gibi kor parçaları sıçratarak eğlencenin boyutunu iyice kızıştırıyor. Ritim grubunun hemen yanındaki görevliler ise, müziğe eşlik edenlere sıcak şarap ikram ediyorlar.

Çok kullanılan uluslararası bir seyahat sitesinden, 86 restorandan 1.sırada beğenilen diye not aldığım ve bin bir güçlükle otelden rezervasyon yaptırdığım L’Avancher Restoran, illaki 19.00’da gelsinler yoksa yer yok dediği için, bu güzelim sokak eğlencesini 19.30’a kadar devam ettiremiyoruz ve Le Fornet tarafına doğru bir durak sonrasında yer alan L’Avancher Restoran’a gidiyoruz.

Daha garson bizi bomboş restoranda en dipteki sıkışık masaya yerleştirmeye çalışınca ve geldiğim mekanın atmosferi gözüme bayağı bir vasat görününce tadım kaçmaya başlıyor ama çok iyi diye oy veren bu kadar insan yanılıyor olamaz diye yutuyorum keyfimi kaçıran tükürüğü. ( bu arada çocuklu aile görünce genelde ücra köşeye atılırsanız kesinlikle itiraz edin, hemen vazgeçiyor Avrupalılar )

Bu restoran Savoyard spesiyatileri ile ünlü yani Fransız-İtalyan ağırlıklı olarak İsviçre yemekleri karışımı. Chamonix’ten alışkın olduğumuz ve sevdiğimiz eriyen peynirler, masa üstü mangallarda veya taşta pişen etler v.s.

Daha önce yediğimiz ‘’Raclette’’ genelde haşlanmış patates ve et seçenekleri ile yiyemeyeceğiniz kadar ve farklı tiplerde peynirlerle gelir ve siz önünüzdeki minik küreklerle bunları eritirsiniz. Bu restoranda et yok sadece domuz şarküterisi ile geliyor. Peynirid e içeride eritip getirip tabağınıza koyuyorlar ki bekle getirsin.

Çaka’ya söylediğimiz hamburger köftesi büyüklüğünde olup köfte amacı güdülen ‘’steak haché’’, Çaka’nın haklı olarak ağzına alıp anında tükürmesi ile sonuçlanan bir rezalet çıkıyor. Çağan’a söylenen domuz eti olmayan et tabağında ise buz gibi soğuk ve aşırı köri soslu hindi etlerinin kokusu domuz pastırmalarını bile bastırıyor.

Sonuç olarak sadece haşlanmış patates, kızarmış patates ve garsonun lütfedip getirdiği biraz erimiş peynir yemeye dünyanın parasını veriyoruz. Türklere hitap etmeyen bu yer, bize 19.00’u geçirmeyin diye ısrar ettiği şekilde dolmuyor bile. Kandırılmış, aç kalmış ve kazıklanmış olarak çıktığımız bu 1 numaralı beğenilen restorana da öneren siteye de sinir oluyorum.

Bu tarz çok yoğun kullanılan sitelerde oylama kriterlerini ve kimlerin hangi özelliği beğenerek oy verdiğini, beğeni adedi kadar neden beğenildiği hususununda incelenmesi gerektiğini düşünüyorum.

Çok şükür ki Val d’Isère’de tek hezimetimiz bu restoran olarak kalıyor….

Ne olursa olsun sevdik biz Val d’Isère’i….Birde kayabilsek….

Paylaşın:

VAL D’ISERE – 4.gün Les Marmottes

Tarih: Şubat 16, 2014Kategoriler: Avrupa, Gezi GünlüğüEtiketler: Espace Killy, fransada kayak, fransız alpleri, french alpes, les marmottes, Val d'Isere

31 Ocak Cuma 2014

Les Marmottes, Val d’İsere

Sabah stratejik bir plan uyguluyoruz. Aslında kaymak isteyen ama sadece teleskiye binmek istemeyen Çaka’ya, hiç teleskiye binmeden kayma sözü vererek Funival ile yine Bellevard tepesine çıkıyoruz.

Eksi 5 derece sıcaklık olan tepede hava sert olsa da güneş pırıl pırıl ve daha bir yakın olan gökyüzü capcanlı bir mavi. Bir gün önce hafif alıştırma yaparak kayma hevesi gelmiş Çaka, ısrarcı olmaya gerek kalmadan kendini salıyor ve topluca peşinden ‘’Ski Tranquille’’ bölgesine dalıyoruz.

Tamamen bir dağ çanağını kaplayan geniş bölge daha profesyonel pistlere dağılmak için hızla yanımızdan geçenlerin stresi haricinde gerçekten 2000mt.de bir dağ çanağında pürüzsüz ışıltılı bir beyazlıkla bizi sarmalıyor.

Bütün panolarda ‘’ Yeşil pistler yeni başlayanlar içindir, hızınızı kontrol ediniz’’ uyarısı yapılıyor olsa da pist ve alan o kadar geniş ki ister istemez insanı kontrol etmek istemediğiniz bir rahatlığa itiyor.

İlk iniş yolu bulma kaygısı ile biraz tereddütlü geçiyor çünkü bu geniş bölgede başka pistlere geçmek veya teleskiler ile başka pistlere çıkmak mümkün.

Biz, 6 kişilik Marmottes telesiyeji ile Bellevard tepesine çıkıp çkıp kaydığımız pisti ezberleyerek endişesiz rahat kaymanın ve sivri tepelerin eteğindeki yumuşak kar vadilerinin kartpostal görselliğindeki güzelliğinin tadını çıkarıyoruz. İki gün boyunca bize kapris yapan Çaka, hepimizden daha istekli ve coşkulu kayıyor.

Aslında muazzam bir kalabalık var ama alan o kadar geniş, pistler o kadar çeşitli ve liftler o kadar kapasiteli ki hiçbir şekilde kalabalık rahatsızlığı yaşamıyorsunuz. Bu kadar çeşitli piste rağmen, pek çok kişi hala nedense ısrarla pist dışı alanlarda kaymak , özel ve tek olmak, kayak izi yapılmamış karda iz bırakmak için uğraşıyorlar.

Kayakçılar son derece konforlu, her türlü güvenlik önlemini almış olarak kayıyorlar, kasklar, gözlükler, sırt çantaları v.s. Bazı esprili kişiler de kostüm çılgınlığına saplanmış. Muz, penguen, civciv ve ayı kostümü ile kayanlar bizim fark ettiklerimiz.

Kaymanın ve dağların güzelliğine kendimizi kaptırıp, 6 kişilik telesiyejlere iki kişi oturma şımarıklığını bile yapıp, epey bir yorulduktan sonra Borsat liftinin önündeki Les Marmottes isimli kafede biraz oturuyoruz. Saati şaşırdığımız ve yine 15.00’i geçirdiğimiz için yine yiyecek bir şey kalmamış. Okul kantini gibi 14.00’de yedin yedin. Kesinlikle anlayamıyoruz bu insanları, başka isteyen olur diye niye en azından ilave sandviç v.s. getirtmiyorlar, bu nasıl işletmecilik bu neyin prensibi, mecbur muyuz illaki 14.00 de yemek yemeye.

Mecburen bulabildiğimiz gofretler ve sıcak çikolata, kahve ile idare ederek bulunduğumuz kafenin arkasında yer alan slalom pisti ve snowboardcuların hareket pratike etmelerini sağlayan Snowpark’ı seyrediyoruz bir müddet.

Biraz daha kayalım diye kalktığımızda yorgunluk ve bacak ağrıları daha belirginleşiyor. Demek ki , ya daha az kayıp daha uzun mola vermek lazım yada daha uzun kayıp bırakmak. Adamlar 14.00’de yemek saatini boşuna ayarlamamışlar. Tabi bizim kayan çoğunluğun %95 ine göre daha kilolu ve ham olmamızın durumda etkisi var. Yaşlı demiyorum çünkü bizden en az 20 yaş daha yaş almış insanların bizden daha rahatlıkla pistlerde cirit attığını bizzat
görmüş durumdayız.

Fazla uzatmadan birkaç tur daha yaparak otele dönüp biraz dinlendikten sonra aç olduğumuz için kasaba merkezine gidiyoruz. Kısa bir alışveriş turunda hediyelik bir şeyler bakınıyoruz. Yörenin peynirleri ( Beaufort, Reblochon ve keçi peynirleri ), bal ( Savoie balı ), Genepi ve Chartreuse likörleri ( genepi- absinth’e benzeyen, chartreuse ise limon grappasının sertine benzeyen likörler ) kürklü hayvan şapkaları ( Çelik Blek’inkinin aynısı olsun diye kunduz aradım bulamadım ), bizzat kunduz figürleri, Savoy düklerinin amblemi kartal figürlü objeler ve şarap ( Côte du Rhones, Côte Rotie, Bourgogne, Savoie şarapları ) alınabilecek turistik hediyelikler.

Yol üstünde camekanında ‘’Kids Friedly’’ çocuk dostu yazan Sur La Montagne isimli restoran ilgimizi çekiyor. Artık turizm sitelerine bakmaktansa kapıdaki menüye bakmayı akıl ettiğimiz için hepimize göre uygun bir seçenek olduğunu görünce içeri dalıyoruz ve çok da isabetli bir tesadüf yaratmış oluyoruz.

Beyaz koyun postları ile süslü koltukları olan cam kenarındaki geniş masaya yerleşerek, Val d’Isère’in parıldayan ışıltısında gelip geçen insanları seyrede seyrede siparişlerimizi veriyoruz.

Restoranın biraz dağınık bir ev ortamı ile masalarda bulunan saksı içi canlı otlarla evin bahçesi karışımını andıran özgün ve samimi bulduğumuz dekorasyonu gibi menüsü de çeşitli tarzlara yönelik bir çeşniye sahip. Genelde tüm Val d’Isère’de dikkatimizi çektiği üzere, gerek restoran, gerek otel gerekse mağazalardaki personelin kibar ve iyi niyetli tavırlara sahip oluşları kuralı bu restoranda da bozulmuyor ve kibar garsonumuz ‘’ Poids Cassé’’ çorbası ile ne demek istendiğini tam anlayamayınca bana özellikle bir kaşık çorba getirerek ikram ediyor. Sayesinde çok lezzetli bir bezelye çorbası içmiş oluyorum. Kendimiz için Rokfort soslu antrekot ve çocuklara da spagetti bolonez söylüyoruz.

Tatlı olarak Çağan, yine bölgede bazı restoranlarda rastlanan Le Jeff, ben ise hazmettirmesi için votkalı limon sorbe olan Le Colonel yiyoruz.

Alt katında bir çocuk oyun alanı olan restoran genelde çocuklu aileler tarafından tercih ediliyor gibi görünse de bizim olduğumuz sürede gençler de üst katı dolduruyorlar.

İyi bir tesadüf doğru bir seçim olarak yakaladığımız ‘’ Sur La Montagne’’ restoranından çıkınca hemen yanındaki markete giriyoruz. Patlıcan, kabak, havuç ve biberlerin devasa büyüklüğü bizi şaşırtıyor. Çocuklara ıvır zıvır, şarap ve su alarak otele dönüyoruz.

Cuma günü olduğu için boş ve karanlık gibi görünen pek çok evde ışıklar yanmış, arabalar çoğalmış, rezidans ve apartlar daha bir hareketlenmiş. Ve nedense çarşıda da Türkçe konuşmalar duyulmaya başlamış.

Otelde Ruslar yine şömineyi kapmış olduklarından ve zaten oturacak da halimiz olmadığından hızlıca yatışa geçiyoruz.

Gece, kayakları taşıdığım omzumun ağrısından ve durmak için kastığımdan dolayı belime vuran ağrıdan zor uyuyabiliyorum. Artık kesinlikle kabul ediyorum ki ben yaşlanmışım. Şarap içiyorum tansiyonum çıkıyor, kayakları omzumda taşıyorum omzumun ağrısından uyuyamıyorum, kaymaya çalışıyorum ayaklarım titriyor, durayım bari diyorum akşam belim tutuluyor. Sabahtan akşama kadar kaydığım günlerin geçmiş zamanda kaldığını hatırlatıyor bütün bu işaretler.

Acaba Çocukla Geziyorum yerine ‘’yaşlılarla takılıyorum’’ isimli başka bir siteye mi terfi etmeliyim diye düşünmeye başlıyorum ilk kez bu akşam.

Ne yapalım o zamanda çok beğendiğim Val d’Isère’e yine gelir, kaymasam da en azından dağlarda yürür, bu seferde yürürken nasıl tökezleyip düştüğümü anlatırım…..

Sevdim Val d’Isère’i…..

Paylaşın:

VAL D’ISERE – 5. Gün COURCHEVEL

Tarih: Şubat 16, 2014Kategoriler: Avrupa, Gezi GünlüğüEtiketler: courchevel, courchevel 1850, Espace Killy, fransada kayak, fransız alpleri, french alpes, Val d'Isere

01 Şubat Cumartesi 2014

Les Trois Vallées, Courchevel, Val d’Isère

Accu weather, Google weather ve yerel belediye sitesinden takip ettiğimiz üzere bugün havanın günlük güneşlik olduğunu görüyoruz. Havanın açık ve kar yağışsız olmasını özellikle takip ediyoruz çünkü elim bir hata ile kar lastikleri olan araba kiralamak için geç kaldık ve dolayısı ile normal lastiklere ne olur ne olmaz güvenemiyoruz.

Chamonix’ten de bildiğimiz üzere yolların genelde daimi olarak açık tutulduğunu bildiğimiz halde ani bir kar yağma ve birikme durumu ihtimali bizi geriyor, bu nedenle Courchevel’e gitmek için doğru havayı ama kesinlikle haftanın en yanlış gününü tercih ediyoruz.

Sabah kahvaltıda Rusların gitmiş olmasından da anlaşılacağı üzere Cumartesi pek çok kişinin otelden çıkış ve dönüş günü. Dolayısı ile tek şerit olarak ilerleyen trafikte 26 km.lik yolu 1,5 saatte almamıza neden oluyor bu durum.

Yola erken çıktığımız için Val d’Isère’den Bourg St.Maurice’e kadar nispeten rahat iniyoruz ama sonrasında başka kayak bölgelerinden gelmelerde başlayınca Moutiers’e kadar ciddi şekilde adım adım gitme durumu yaşanıyor. Trafiğin aksamasında en önemli etken ise, otoyol üzerindeki tünele araç yığılmasını önlemek amacı ile tünel girişine trafik ışığı koyarak araçların duraklamasını sağlamış olmaları. Kuyruk kilometrelerce uzuyor bu durumda.

Moutiers’den Les Tois Vallées bölgesinde yer alan Courchevel okuna saptıktan sonra ancak trafik rahatlıyor ama biz anlamsızca 1 saat kaybetmiş oluyoruz. Les Trois Vallées’yi oluşturan vadilerin birincisi Courchevel, ikincisi Les Meuniers ve üçüncüsü ise Val Thorens. Farklı kotlarda parçalı olarak yerleşmiş üç ayrı vadi kasabası. Tüm bu vadilerden kayarak pistler boyunca birbirine geçebiliyorsunuz. Burası dünyanın en büyük kayak bölgesini oluşturuyor bu geçişli özelliği ile ve tüm üç vadide geçerli tek bir skipass kartı alınabiliyor.

Dünyadaki en zor siyah pistlerinde bulunduğu bölgede, 600 km.den fazla kayılabilir pist alanı, saatte 260.000 kayakçı taşıyan 183 kayak lifti bulunuyor. Bölgenin ezici üstünlüğü ve imkanları karşısında Fransızlara saygı duymamak mümkün değil. Dağlardan bir ülke, önemli bir sanayii sektörü yaratmışlar adeta.

Bizim bütün üç vadiyi de gezme şansımız yok amacımız özellikle dünya sosyetesinin, önemli zenginlerin ve özellikle Rus Ortodoksların Christmas ve yeni yıl kutlamaları için tercih ettiği , pahalılığı ve gece hayatı ile ön plana çıkan Courchevel’e bir göz atmak.

Hermes, Prada, Chanel gibi lüks mağazaların yer alması dışında Fransa’da 6 yıldız ile kategorilendirilerek ‘’Palace’’ ( saray) sıfatı verilen Fransa genelindeki 8 otelden ikisi burada yer alıyor. Toplamda 7 adet olan Michelin yıldızlı restoranların yıldız sayısı da 11 ve ünlü Le Chabichou restoranda yine Courchevel’de.

Courchevel’in adı ‘’ünlülerin ve zenginlerin kış oyun alanı’’ olarak geçiyor ki dünyanın, Hong Kong, Tokyo, Cannes gibi en pahalı 6 yerinden biri. Dolayısı ile bu derece lükse ve paraya hitap edince kendine ait ufak bir havaalanı da bulunuyor, zenginler fazla yürümeyi sevmez bilirsiniz. Daimi müdavimleri arasında, Prince William ve Kate Middleton, Becham’lar, Christina Aguillera, Suudi ailesi, Roman Abramoviç, George Clooney, Armani ve Fas Kralı gibi isimler geçiyor.

Courchevel okundan sapınca ilk geçtiğimiz bir kaplıca yerleşimi olan Brides Les Bains. Yavaşça yükselmeye başladıkça ilk benzin istasyonunda pek çok kişinin arabasını bırakmış olduğunu ve yukarı noktalara ücretsiz otobüs servisi ile çıkmış olduklarını görüyoruz.

Brides Les Bains’den sonra 1300 mt.de Courchevel La Praz’a geliyoruz. Ana yerleşimlerin daha alçak kotlarda uydu kasabaları oluyor ki buralarda kalmak çok daha ekonomik çözümler sunuyor. Alçak katlı yapıların birbirlerine sıkıca sokulmuş halleri boğucu bir ahşap yoğun etki yapsa da kafa dinlemek için sakin bir atmosfere sahip. Bu yükseklikten itibaren direkt teleferik ile pistlere erişebiliyorsunuz. Ücretsiz otobüs servisleri de cabası.

1550 mt.deki Courchevel-Village çok az yapılanmış, dar bir düzlükte yer alan üç beş blokluk bir yer. Dikkat çeken unsur artan rakım ile birlikte talebin artışı doğrultusunda yapıların da kat yüksekliklerinin artıyor oluşu.

1650 mt. Courchevel- Moriond, yüzü ve pistleri genel dağılımın aksi yönüne, doğuya dönük, dar bir uzantıda ana yol boyu yapılanmış, belli yapı gruplarında otel ve rezidansların yer aldığı, alt katın ise yol boyu alışveriş aksı olarak kullanıldığı bir geçiş kasabası. Tek bir cadde üzerinde gidip geliyor olsanız da bu kısıtlı yerleşimde nedense hoşuma giden bir samimiyet buluyorum.

Kısa süreli bir tırmanış sonrasında yolun nihayeti olan Courchevel 1850 mt.ye geliyoruz. Şimdiye kadar geçtiğimiz yerleşimlerden elbette daha büyük ama düz bir alanda değil bir yamaçta kademeli , yokuşlu ve dağınık olarak şekilleniyor. Hem yerleşim hem de mimari açıdan rastgeleliğe sahip olması nesi bu kadar beğeniliyor olabilir diye daha dikkatli bakarak inceleme yapma ihtiyacını doğuruyor. Ne var bu kadar özel, ben niye göremiyorum gibisinden bir tereddüt yaşıyorsunuz.

Merkez nokta olduğunu varsaydığımız, çarşının bitiminde ve pistlerin çıkış noktasındaki otoparka ( La Croisette) arabayı bırakıyoruz. Pist çıkışlarını biraz seyrettikten sonra, geldiğimiz yol boyu devam eden dükkanların olduğu caddeye ve otoparkın karşısında yer alan üç katlı kapalı alışveriş merkezine ( Le Forum Patrimoine ) giriyoruz ama ne mahalle, ne caddeler, ne evler, ne pistler nede alışveriş hiçbir şekilde cezbetmiyor. Genele hakim olan dağınıklıkla durumu toparlayamayarak ne yapmamız gerektiği konusunda yönlenemiyoruz.

Courchevel’in asıl lüks otellerinin bulunduğu semti Le Jardin Alpin tarafı, bulunduğumuz nokta ise ilk görüşte inanılmaz itici gelen çarşı ve merkez tarafı. Ancak pistleri haritadan ve panolardan incelediğimizde, slalom pistleri, km.lerce uzayan kızak pisti, aile parkı ( family park) gibi eğlence alanları, çocuk bahçeleri v.s. ile imkanların azımsanmayacak ölçüde olduğunun hakkını vermek gerekiyor. Sadece Val d’Isère’in asaletini burada bulmak mümkün değil.

Katlı alışveriş merkezinin alt katında bir kafede ayaküstü hamburger ve %100 dana eti olduğu iddia edilen sosisli atıştıralım deyince Val d’Isère’deki bir restoran fiyatına çıkıyoruz ki böylece Courchevel maceramızın da sonu geliyor.

Cazibesinin pahalı otellerden, para harcama imkanı veren lüks yeme-içme şeçeneklerinden ve pistlere direkt çıkış imkanı sunan otellerinden kaynaklandığını düşündüğümüz Courchevel 1850’nin bize hitap etmediğini ve bir zamanlar çok beğendiği için tamamını satın almak isteyen Abramoviç’in zevkine yönelik olduğunu anlıyoruz.

Dönüşte bir trafik problemi yaşamadığımız için 1 saat gibi bir zamanda rahat ve çabucak Val d’Isère’e geliyoruz ve biz gelir gelmez de kar atıştırmaya başlıyor.

Artık pistlere çıkmanın zamanı geçtiğine göre merkeze inip Val d’Isère’in henüz göremediğimiz ara sokaklarını şöyle bir koklayalım istiyoruz. Merkezde inip, çarşı pasajından geçerek kilisenin olduğu tarafa yönleniyoruz. Tamamı taş kaplama yapılmış basit yapıda ahşap kullanılmamış, yalın mimarisine sipsivri çatılı çan kulesi ile özellik katılmış. İçi, dağlarda olduğumuzu hatırlatacak motiflerle süslü mütevazi kilisenin sadece mihrap bölümü ( mihrap mı deniyordu ) dikkat çeken renkli bir fon üzerinde yağlıboya dini temalı bir tablo ve süslemeleri ile ilgi çekiyor. Kısaca bakınıp, biraz ısınıp çıkıyoruz.

Kasabanın asaletine yakışır bir zarafet ile ince ince, kimseyi rahatsız etmemek istercesine yağan kar altında, Rond Point des Pistes’in arkasındaki anayoldan, Rue Noel Machet’den ilerleyerek Buz Pateni pistine geliyoruz. Ne zamanlar kayılıyor bilemiyorum ama epeydir kullanılmamış olmalı ki üstü bütün kar kaplanmış.

Bu caddenin üzerinde ve bitiminde 5 yıldızlı oteller ile Route de la Balme üzerinde bir türlü bize bedava olduğu halde gitmeye fırsat bulamadığımız Centre Aquasportif yer alıyor. Rue du Parc Sportif’den tekrar ana çarşı caddesine Avenue Olympic’e dönüyoruz ve bu sokağında aslında bir çeşit barlar sokağı olduğunu fark ediyoruz. Geldiğimizden beri bakınıp aradığım ve bir türlü bulamamış olduğum kokteylleri ile ünlü Le Jack ‘de buradaymış.

Yemeği geç yemiş olduğumuz için bugün amacımız çay evlerinin en eskilerinden birine giderek pasta atıştırmak. Avenue Olympic’in arkadında yer alan Chevallot Tea House ( Maison Chevallot – www.chevallot.com ). Maison Chevallot bir çay evi, pastane ve fırın, 1964’ten beri hizmet veriyor. Özellikle sıcak çikolataları ünlü ki çocuklar onu tercih ediyor. Genişçe bir çorba kasesinde ( Fransızlar sütü de kasede içer ve Bolle derler ) getirilen sıcak çikolatanın şeker oranı az ve gerçekten çikolata eritilerek hafifçe sulandırılmış kadar yoğun.

Ben asaletimi koruyarak vitrinden seçtiğim pastalar eşliğinde beş çayımı yudumluyorum. Bir taraftan da etrafımızdaki rafları dolduran şekerlemeleri kesiyorum. İnsanlar fırın tarafının önünde kuyruk oluşturmuşlar ekmek ve benzeri ürünler alıyorlar. Ev yapımı reçellerden de özellikle dağ meyveli ( myrtilles ) olanlar bölgede en çok tercih edilen ürünler arasında yer alıyor.

Aklımıza koymuş olduğumuz bir başka heves de otelden merkeze gidip gelişlerimiz sırasında fark ettiğimiz, açık alanda kardan oluşturulmuş bir pistte, BMW X3 aracı ile sürüş yapmak. Hemen arkasında yer alan yine kar pistteki go-kart alanı da çocuklar tarafından rağbet görüyor.

Acelesizce incecik yağan karın altında, tertemiz havanın yediğimiz pastaları eritmesini umarak BMW pist alanına kadar yürüyoruz ama ummadığımız bir hayal kırıklığı ile karşılaşıyoruz. Bu dört çeker BMW’ler ile önceden randevu almak şartı ile hoca eşliğinde 1-1,5 saatlik dersler alınabiliyormuş ancak. Hatırı sayılır bir ücret karşılığında dağda, karda, gerçek dört çeker talimini hoca eşliğinde öğreniyorsunuz, yani olay şehir içinde benim illaki dört çekerim var demekten öte daha profesyonel bir şey.

Otele dönmeden önce La Daille’da otobüs durağının arkasındaki küçük kapalı alışveriş merkezine giderek marketten ıvır zıvır alıyoruz. Hafta sonları merkezde herhangi bir etkinlik düzenlenmiyor. Bizimde pastadan sonra yemek yiyecek halimiz kalmadığı için nihayet Rusların gitmesi ile boşalan şömineyi kapmak gayesindeyiz. Amacımıza ulaşıyoruz ve karşısına kurulup, Côte du Rhône şaraplarımızı isteyip, şöminede yanan odunların korlarından çıkan çıtırdayan alev seslerini dinleyerek, sakin sessiz bir ritüelle yağan karı seyrediyoruz.

İnsanın çok parasının olması da bir dert, eğer öyle olsaydı adım oraya yakışır diye Courchevel’e gitmek zorunda kalacaktık. Abramoviç Val d’Isère’i görmemiş anlaşılan.

Neyse görmesinde Val d’Isère bize kalsın….sevdik biz Val d’Isère’i.

Paylaşın:

VAL D’ISERE – 6. Gün Le Fornet

Tarih: Şubat 16, 2014Kategoriler: Avrupa, Gezi GünlüğüEtiketler: beaufort, Espace Killy, fransada kayak, fransız alpleri, french alpes, le fornet, reblochon, Val d'Isere

02 Şubat Pazar 2014

Le fornet, Val d’İsere

Bugün Pazar olduğu için çalışan kesimde hafif bir rehavet hissedilse de müşteri, kayak yapanlar ve pistler açısından bakıldığında kesinlikle bir sakinlik söz konusu değil aksine yoğun bir hareket gözleniyor, otelde tamamen dolu zaten.

Bir gün ara verdik bugün kayalım bari diyoruz çünkü dün yağan karın etkisi ile yumuşak bir pistte kaymanın keyfine doyum olmadığını biliyoruz.

Furnival ile Bellevard’a çıktığımızda yoğun bir sis ve hafif bir tipi olduğunu görüyoruz. Görüş mesafesi fazla değil ancak hiçbir pistin kapatılmasını gerektirecek seviyede de değil. Nasıl olsa artık pisti tanıdığımız ve nereye gideceğimizi bildiğimiz için sorun olmaz diye düşünerek kayıyoruz. Kar yeni yağdığı için pistler çok güzel bir kıvamda ama biraz hız yapınca ince sandığınız tipi yüzünüzü haşlıyor. Önümüzde kayanların renkleri sayesinde yolu kaybetmiyor olsak da bazen ani bir bastırmada çukur yada tümseği fark etmeyebiliyoruz. Etrafın yoğun beyazlığı, sis ortamında daha farklı yansıyarak, yolu kaybetmemek için sürekli ileri baktığınızdan, havada kayıyormuş hissi veriyor. Fark etmeyip zıplamak durumunda kaldığınız tümsekler de bu hissi destekliyor.

Bir müddet kaydıktan sonra yine Les Marmottes isimli kafede oturuyoruz ve yanımızda genç beylerden oluşan bir Türk grup olduğunu fark ediyoruz. Val d’Isère’de üçüncü seneleri olduğu için hoşlanabileceğimiz restoran tüyoları veriyorlar ve hiçbir yerin Val d’Isère kadar güzel olmadığını söylüyorlar.

Israrla kaymaya çalışıp, Çaka’nın tipiden yüzü gözü iyice haşlanınca aşağıdaki Lanhes’da da biraz egzersiz yaptırdıktan sonra bugünün öğle yemeği için son tepeye Le Fornet’e gidiyoruz.

Otobüsün durduğu son durak aynı zamanda Fornet teleferiğinin kalkış istasyonu. Le Fornet tarafında oldukça az yerleşim var hatta ıssız bile denebilir. Bu taraf bakir doğa yürüyüşleri için ideal gibi görünüyor. Le Fornet’nin cazibesini arttırmak için Val d’Isère’in Michelin yıldızlı üç restoranından biri buraya yerleşmiş, L’Atelier Edmond. Şef Benoit Vidal’ın yönetiminde olan restoran, istasyonun tam karşısında, modern görünümlü ‘’chalet’’ tipi bir yapıda hizmet veriyor ve tadım menüsü fiyatlarının daha makul ölçüde olması nedeni ile belki bir kez denenmeyi düşünülebilir kılıyor.

Fornet teleferiği kısa bir yükseltiye ulaşıyor ve bu noktadan aşağı inebileceğiniz bir mavi pist ve korku öğesi siyah bir boardercross var.

Tekrar Vallon telekabinine binerek, bayağı bir müddet yatayda seyredip 2762 mt.ye ulaşıyoruz. Sisten görebildiğimiz kadarı ile ne bir ağaç, ne de bir kayanın bulunduğu çıplak kar vadisi, sisin etkisi ile sonsuz gibi görünüyor. Vadi çanağında olduğumuz için her iki istasyonun arası mavi pist, öyle geniş öyle bakir ve öyle sonsuz bir görünüm sunuyor ki atlayıp kaymak isteği duyuyorsunuz. Fornet tarafında yerleşim az olduğu için kalabalıkların az olması nedeni ile koskoca dağın size tahsis edilmiş gibi bir hali var. Çaka kayak sorununu rahatlatınca kesinlikle bu tarafa gelip kaymaya karar veriyoruz.

Eğer sis olmasa idi çıktığımız noktadan Pisaillas buzulunu görmek mümkün olacaktı ama yaklaşık -13 derecede ve tipi karışık siste burnumuzun donmuş ucunu dahi zor seçiyoruz. Çıktığımız 2762 mt.den telesiyejlerle daha yukarı çıktığınızda, yazın da kayak yapılabilen yaz pistlerine ulaşabiliyorsunuz. Pek çok istasyonda dikkatinizi çekeceği üzere zirve restoranların teraslarında güneşlenen kalabalıklar, yemyeşil tepeler ve zirvede kar görüntüleri bu özelliği işaret ediyor olmalı. Fotoğrafları görünce zaten sadece kışın değil, baharda da burada olmalıyım fikrinden uzaklaşamıyorsunuz.

Restoran cazip gelmeyince, üşüyünce ve etrafta da bir şey gözükmeyince muazzam çanağın enginliğine baka bak gerisin geri iniyoruz. Aç olduğumuz için bugün rastladığımız beylerin tavsiyelerinden birine, çarşı içindeki Quicksilver-Roxy Mağazasının içindeki kafeye gitmeye karar veriyoruz.

Menşeine dayalı olarak Amerikan tarzda döşenmiş gençler arasında popüler olduğu belli olan bir kafe burası ama hamburgerleri iddialı ve yaptıkları karışımlar ile oldukça Fransız. Peynir, baharat ve sos ilavelerinin hamburgere başka bir boyut kattığını düşündüğüm için Fransa’da hamburger yemek kendine göre çekici bir yön taşıyor. Çocuklara da her zaman bu mantığı aşılamaya çalışıyorum, hamburger yemeyi seviyorsanız eğer kuru köfte ekmek yiyeceğinize hamburgerleri de bir yemek sanatına dönüştürebilen versiyonları test edin ve damak tadınızı zenginleştirin. Henüz benim mantığımdaki derinliği anlayamamış hatta ”ne diyor anne yine” mantığındalar ve daha ziyade karın doyurmak üzerine odaklılar.

Çarşıda olduğumuza göre alışverişimizi son güne bırakmayalım peynirlerimizi şimdiden alalım diyoruz. Pasajın içindeki La Fermette de Claudine ilk günden beri gidip gelip( www.lafermettedeclaudine.com ) camekanına yapıştığımız bir çiftlik ürünleri satış yeri. Val d’Isère’de böyle başka dükkanlar olduğu gibi marketlerden de pek çok yöresel ürünü bulabiliyorsunuz . Görsel olarak en gösterişlisi burası.

Sayısız peynir çeşidinden yoğun kokularını eşim sevmediği için ve taze peynir olduklarından bozulma riski daha yüksek olduğu için keçi peynirlerinden uzak durarak daha ziyade bildiğimiz Beaufort ile gözümüze hoş gelen Tomme peyniri ( keçi olanıda var , mi-chèvre ) ve Bleu de Val d’Isère (Val d’Isère küflü peyniri ) alıyoruz. Ballardan da beklemiş bir çam balı ( donmuş gibi görünenler ) ile bir Savoie çiçek balı alıyoruz.

Ne yazık ki kangal kangal asılı envai çeşit şarküterinin çoğu domuz olduğu için kokularına dayanmanın zorluğundan yanlarına bile yaklaşmadan es geçiyoruz. Genepi ve Chartreuse likörleri de zaten önceden bilip tanıdığımız içkiler.

Geç yemiş olduğumuz halde Çağan‘ın gitmeden illaki yiyeyim diye ısrarcı olduğu çikolata-karamel ve muzlu krep yemek üzere bir başka çay evinde oturarak çay içiyoruz. Ne yalan söyleyeyim seviyorum bu Breton kreplerini, yerim olmasa da yesem mi acaba diye kendimle yoğun bir mücadele veriyorum.

Akşam biraz toparlanabilmek için otelde yine şömine önünde şarap-cips-tuzlu fıstık takılıyoruz.

Bu şömineyi de sevdik….

Paylaşın:

VAL D’ISERE – 7.gün TİGNES

Tarih: Şubat 16, 2014Kategoriler: Avrupa, Gezi GünlüğüEtiketler: Espace Killy, fransada kayak, fransız alpleri, french alpes, panoramic restaurant, tignes, val claret, Val d'Isere

03 Şubat Pazartesi 2014

Tignes, La Folie Douce, Le 1789 Restaurant

Son günümüzde hava pırıl pırıl, pistler adeta gel kay diye yalvarıyor ama illaki görmek istediğimiz Tignes, hava şartlarından korkumuza son günümüze kalmış durumda. Git gel bir hesap yapınca kaymak konusunu feda etmek gerektiği ortaya çıkıyor. Artık bir dahaki sefere diyerek kayaklarımıza veda ediyoruz.

Bütün stres kar lastiği olan araba alamamış olmamızdan kaynaklanıyor. Öğlen sıcağında gidip gelmek, herhangi bir kar tutma-yağma olasılığına kalmamak amaç, yoksa yol yarım saatten az.

Val d’Isère boğazından aşağı inince Chevril baraj gölünün bitiminde Tignes sapağı bulunuyor. Baraj gölünün üstünden barajı oluşturan duvardan geçiyoruz yol olarak. Barajın dışında, gölün alt kotlarında, Tignes 1800 yerleşimi bulunuyor. 1800’deki küçük köyden de, 1550 Tignes-Les Brevieres yerleşiminden de teleferik bağlantısı ile pistlerin bir kısmına ulaşılabiliyor. Aynı Val d’Isère’deki gibi ücretsiz otobüs seferleri de var. Bu pistten piste, pisten kasabaya ulaşma meselesi bir çeşit dağların metro ağı gibi. Alt kotlardaki küçük yerleşimler daha ucuz konaklama imkanı sunuyor.

Kısa bir mesafe tırmanarak Val d’Isère’den daha yüksek bir kota, Tignes 2100 mt.ye geliyoruz. Merkez nokta olan Tignes Le Lavachet meydanındaki otoparka giriyoruz. Otoparkın üstü, Tignes pistlerinin merkez noktası.

Geniş, güzel , düzlük bir alan. Kalabalığı daha ziyade genç öğrenci grupları oluşturuyor, liseliler, üniversiteliler ve bir grupta çocuklu aileler. Val d’Isère’e göre daha ekonomik olan konaklama imkanları ile Tignes, pek çok kişi için daha cazip

Orta noktada yer alan Tovière teleferiği ile bizim otele inen pistlere ulaşılabiliyor. Tignes pistlerine bakan Promenade de Tovière caddesi boyunca yine ahşap cepheli ama Val d’Isère’e göre daha yüksekçe 5-6 katlı oteller sıralanmış, öndeki grubun alt katındaki kafeler, oturup pistlerin hareketini seyretmek için eğlenceli bir nokta.

Çıplak yüzeyli dağların ortasındaki bu çanak, az ve derli toplu yerleşimi ile dinlendirici bir etki yapıyor genç insan kalabalığı olmasına rağmen. Sakin ve sessiz görünümde, bir kar tarlası sandığımız donmuş gölünde etkisi var, nitekim göl olduğunu ancak geçtikten sonra anlıyoruz.

Le Lavachet durağından daha ileri gitmek için şehir içinde servis veren bedava otobüslere biniyoruz. Otobüs gölün kavisine uygun olarak inşa edilmiş 11 katlı, 9 katı otel, alt katı kongre merkezi, sinema ve AVM olan birbirine bitişik yapılar bloğunu takip ederek gölün etrafını dolaşıyor. İlerledikçe yapılar sadeleşerek müstakilleşiyor ve bitiyor.

Geniş bakir bir açıklıktan sonra önce Club Med Tignes Val Claret ile karşılaşıyor daha sonrasında ise Val Claret’nin küçük merkezine geliyoruz. Bu bölgede yüksek katlı rezidans ve apartlar ile birkaç restoran ve bir iki dükkan var sadece. Bir dağ çanağının köşesindeki bir kahve fincanını andırıyor burası. Ortada küçük bir düzlük alan ve çepeçevre bakir beyaz parlak tepeler. Sapı ise geldiğimiz yol. Füniküler Grand Motte ile tepeye çıkmayı planlıyoruz.3032 mt. ilk durak. Daha sonra tekrar teleferik ile 3456 mt.ye çıkılabiliyor ki iki istasyon arası yine yazında kayak yapılabilen pistlerden.

Tignes füniküleri Val d’Isère’deki Funival’den daha kapsamlı. Boğumlu sarı bir elma kurduna benzeyen birbirine yapışık iki kapsülden oluşan bir araç. İç açıklığı da geniş ve 167×2 kişi kapasitesi var. Neredeyse bir uçak genişliğinde yani. Kat ettiği yol 10 dakika sürüyor ve karşılıklı değil tek araç çalıştığı için çıkış süreleri daha uzun zaman aralığında oluyor.

Tepeye çıktığımız zaman bizi -17 derecede bir kar fırtınası ve Panoramic Restaurant karşılıyor. Önce daha üst istasyona çıkmaya heves etsek de rüzgar nedeni ile kapalı olduğunu görüyoruz. Rüzgarın şiddeti savuran bir etkiye sahip, özellikle terasın kenarında delikli mazgallarda durunca aleni olarak uçuşuyorsunuz.

Soğuğa fazla dayanamayarak çok methini duyduğumuz Panoramic restorana giriyoruz. Kapıda bizi Çaka’dan daha büyük bir ev sahibi, muhteşem bir St.Bernard köpeği karşılıyor. Devasa cüssesine rağmen o kadar sakin ve telaşsız bir hali var ki korkmanız mümkün değil, hepimiz üstüne atlayınca da bir şey yapmıyor, ilgiye alışkın olmalı.

Girişin sağındaki snack bar tarafında basit atıştırmalıkları ve sıcak/soğuk içkileri ayaküstü alabiliyorsunuz. Sol tarafta ince uzun bir koridor sonrası self servis yemek alınan bölüm bulunuyor ve arkasındaki geniş ahşap masaların olduğu büyükçe salonda bu aldığınız yemekleri yiyebiliyorsunuz.

Her ikisinin arasında bir igloo-eskimo evi görünümü verilmiş, son derece hoş hediyelik objelerin ve çeşitli amaçlarla kullanılabilecek postların satıldığı küçük mağazayı geçince gördüğüm en güzel restoranlardan biri çıkıyor karşımıza.

Mağazanın bitiminde isteseniz kayak ayakkabılarınızı çıkarıp bırakarak oradaki terliklerden birini giyebileceğiniz gizli bir bölüm var. Karşısı, ortada bir şömine olan kafe bar şeklinde düzenlenmiş. Ve ahşap kolonlara separatör görevi verilmiş. Ahşap kaplama duvarlar, yer yer duvara monte edilmiş dev bir kar tanesi görünümündeki apliklerle, yer yer tavandan sarkıtılan zarif ışıklarla hafifçe aydınlatılmış ama genelin dinlendirici bir loşlukta bırakılması hedeflenmiş.

Koltukların veya farklı nitelikteki taburelerin üstüne atılmış yapay postlar, ahşap masa ve sehpalarında katkıda bulunduğu ortamın sıcaklığını arttırmış. Kullanılan toprak renkler, ahşaplar ve canlı hayvan fikrini düşündüren postlar, size doğada huzuru bulmuşsunuz hissi veriyor.

Kahvenin yanında restoran bölümünün girişinde, kütüklerin üzerine dizi dizi sıralanmış evnvai çeşit pastadan istediğinizi, istediğiniz ebatta alabiliyorsunuz ki bunu bize söylemeleri pek iyi olmuyor.

Restoran bölümünde içerisi görülebilen yarı açık bir mutfağın önünde ahşap geniş masaların etrafındaki ahşap iskemleler yine aynı tip postlarla kaplanmış. Duvarlardan biri bölgenin av hayvanlarının narin büstlerine ayrılmış. Mutfağın üstündeki panoya ise, inek figürleri bir sürü geçiyormuş esprisini vurgulamam için boyutlu olarak sıralanmış. Bir duvarda boydan boya bölgenin şaraplarını, pasta ikram köşesinin arkasını süsleyen duvarda ise kalın dağ kumaşlarının küçük kareler halinde birleştirilerek oluşturulmuş modern kübik bir tablovari halısını görebiliyorsunuz.

Gösterişli bir avamlıktan kaçınarak, esprili naif bir tarzla özenli bir tasarımın ürünü olan bu restorana bayılıyoruz.3032 mt.de bu kadar zekice harcanmış yerin vaktimiz olup yemeklerini de denemek isterdik, bir başka zamana mutlaka inşallah listeme ilave ediyorum ( yaşlılarla takılıyorum.com )

Aşağı indiğimizde bu sefer otobüs ile meydana kadar gitmeyerek göl kenarında inip gölün üstündeki geçiş yolundan yürümek istiyoruz. Tignes, uzaktan yamaçların ve göl açıklığının sağladığı engin beyazlık arasında ufak bir çizgi, bir yarık gibi kalıyor.Yamaçların bakir, ağaçsız ve çıplak olması genişlik algısını oldukça arttırıyor.

Göl kenarında kimse ellemediği için kar kalınlığı bir hayli fazla. Bunu da yanlışlıkla içine düşerek bizzat test etmiş oluyoruz. Gölün üzerinden insanların gelip geçtiği bir hat var ve dışına çıkılmaması konusunda uyarı tabelaları koymuşlar. Buz tutan gölün en sert noktası mı yoksa donmadan önce insan eli ile desteklenmiş bir yol mu bilmiyorum. Tignes vadisinin tam ortasındaki düzlükten, etrafımız, sağımız solumuz beyazla kaplı bir boşlukta ilerliyoruz. Gökyüzünün keskin maviliği bir sınır teşkil ediyor yoksa beyazlık gözlerimizi kamaştırıp boyut duygumuzu yok edecek.

Yavaşça yaklaştığımız Tignes’in bu göle bakan yüzme havuzu tesisinin önünden geçerek yine başladığımız noktaya pistlerin ortak çıkış alanına gelmiş oluyoruz. Görmeseydim üzülürdüm diyeceğim bir güzelliğe sahip Tignes. Daha fazla güneş alan yapısı ve seçenekli görünen sosyal aktiviteleri ile, gelip kalıp, çok rahat edilebilecek bir yere benziyor. Gelmiş ve tanımış olduğumuza mutlu oluyoruz.

Dönünce Val d’Isère’e son vedamızı ilk gün çıktığımız ve after ski partisinden çok hoşlandığımız Bellevard yamacındaki La Folie Douce’da yapmak istiyoruz. La Daille telekabini ile son kez bir tepeye çıkıyoruz. Bugün belki de pazartesi olduğu için parti konusunda işin boyutu arttırılmış ve genelde 15.00’de başlayan parti çoktan başlamış.

İlk gördüğümüz bir orta platformda dans eden dansçılar oluyor. Şarkı söyleyenlerde çeşitlenmiş ve vokaller parçasına göre değişmek üzere üç ayrı kişi üzerinde yoğunlaşmış. Kalabalık iğne atsanız düşmez sıkışıklığında. Mekan yetmediği için kayakları bırakanlarda dışarıda takılıyor. Tepelerde pek çok kişi sıralanmış seyrediyor, snowboardcular gruplar halinde yamaçlarda oturmuş müziği dinliyor. İçkinin su gibi aktığı yer tabiri duruma uygun çünkü sponsor bira markası Carlsberg ve ucuz bir şey olduğu için gençler deli gibi içiyor.

Saat 16.00’dan sonra artan alkol ve kalabalığın etkisi ile artık çocuklarla durmak zorlaştığında eğlenceli bir after parti ile son kez telekabinden inerek pistlere, tepelere veda etmiş oluyoruz.

Çarşıya indiğimizde bugüne özgü bu seferde bir Pazar yeri etkinliği olduğunu görüyoruz. Şekerleme standı, peynir standı, kürklü giysiler standı , kuru meyve standı gibi yöresel malzemelerin satıldığı bir Pazar.

Savonnette parkında bugünün bedava etkinliği ise, ‘’snake’’ denilen yani 5-10 kızağın birbirine bağlanarak yılan gibi kayılması yer alıyor ki deneyip kaymaktan çok yuvarlanınca bir kereden fazlasına teşebbüs etmiyoruz.

Son gece yemeğimiz olarak yine tanışmış olduğumuz beylerin bir tavsiyesi olan Le 1789 Restaurant’a gidiyoruz. Sinemanın bulunduğu pasajın yanındaki dar sokakta olan restoran küçük bir yer olduğu için rezervasyon yaptırmak daha akıllı bir yaklaşım. Nitekim kısa sürede tıklım tıklım doluyor. Her çeşit Savoyard spesiyalitesinin bulunduğu menüdeki en ayrıcalıklı tercih, şömine ateşinde pişen grup kuşkusuz. Dana bifteği, kuzu pirzola, dev sosis ve işkembe bu grupta yer alıyor.

Biz, 1 kilo 100 gr.lık dana bifteğinden sipariş ediyoruz ve dört kişi bitiremiyoruz. Yanında söylediğimiz peynir fondü gereksiz kalıyor. Etin yanındaki patates yada sebze seçenekleri sizin tercihinize göre getiriliyor. Bu tür etleri pişiriken, Türk usulü iyi pişmiş diye ısrar etmemek gerekiyor. Bu gibi kalın ve terbiyelenmemiş etler lezzetini ,ortası hafif çiğ ve sulu kalırsa yakalıyor. Çok çiğ kalırsa tekrar pişirtmek mümkün tabi.

Restoranı, fiyat-lezzet-ambiyans-kalite bakımından gayet yeterli ve uygun buluyoruz çünkü neredeyse 1 kilo ete, L’Avancher’de yiyemediğimiz yemeklerden daha az ödemiş oluyoruz. Ancak masada eriyen fondünün, yakınına oturduğumuz şöminenin, ortamın küçük ve kalabalık oluşunun, fazla yemiş olmanın ve üstüne birde arkamızda bir kalorifer bulunmasının etkisi ile haddinden fazla ısınmış olarak kendimizi dışarı zor atıyoruz.( 146 € )

Soğumak için bir durak yürüdüğümüz sokaklarında Val d’Isère ile vedalaşıyoruz.Karla kaplı görkemli yamaçlarına, güzel yemeklerine ve binlerce yıldızı dallarında saklayan ağaçlarına hoşça kal diyoruz.

Bir arkadaşımın dediği gibi ‘’Alpler Tanrı’nın Avrupalılara bir armağanı’’ ve Fransızlar bu özel hediyenin kıymetini bilerek en güzel şekilde değerlendirmişler.

YENİDEN GÖRÜŞÜNCEYE DEK…A BİENTȎT VAL D’ISERE !